อาการผิดปกติของกระดูกสะโพก
อาการผิดปกติของกระดูกสะโพก (DDH) คืออะไร
ข้อสะโพกมีลักษณะเหมือนลูกบอล (หัวกระดูกต้นขา) และข้อต่อแบบเบ้า เพื่อการพัฒนาอย่างปกติ 'ลูกบอล' นั้นต้องอยู่ภายในข้อต่อรูปถ้วยของกระดูกเชิงกราน 'อาการผิดปกติของกระดูกสะโพก' (DDH) คือภาวะที่ทารกคลอดโดยมีข้อสะโพกที่ไม่เสถียรหรือข้อสะโพกไม่ได้รับการพัฒนาอย่างปกติเมื่อเด็กเติบโตเนื่องจากปัจจัยที่มีมาแต่กำเนิดหรือตำแหน่งของร่างกายที่ไม่ดี ดังนั้นจึงส่งผลต่อพัฒนาการและเกิดเป็นพัฒนาการผิดปกติของข้อสะโพก ใน DDH เบ้าสะโพกอาจตื้นและดังนั้น 'ลูกบอล' อาจ ลื่นเข้าและลื่นออกจากเบ้า เช่นนี้ 'ลูกบอล' อาจเคลื่อนบ้างบางส่วนหรืออยู่ข้างนอกเบ้าสะโพกทั้งหมด ซึ่งนำไปสู่อาการข้อเคลื่อนของข้อต่อสะโพกบางส่วนหรือทั้งหมด
ใครมีแนวโน้มที่จะมี DDH
งานวิจัยเปิดเผยว่า ในฮ่องกงเกิด DDH ขึ้นในเด็กแรกเกิดประมาณ 1 ต่อ 1000
ในขณะที่สาเหตุของ DDH ยังไม่ชัดเจนในปัจจุบัน ปัจจัยแต่กำเนิดบางประการแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของโอกาสที่จะมี DDH ในทารกบางคน:
- เกิดในตำแหน่งสะโพก (กล่าวคือ เกิดที่เท้าก่อน)
- พี่น้องที่มีประวัติของ DDH
- ทารกเพศหญิง (ประมาณ 80% ของคนไข้เป็นเพศหญิง)
- การลดลงของปริมาณของเหลวในมดลูกระหว่างการตั้งครรภ์
- การคลอดก่อนกำหนด
- การมีเท้าผิดรูปอย่างรุนแรงแต่กำเนิด
- การมีคอบิดที่รุนแรง (ภาวะคอบิด) แต่กำเนิด
อย่างไรก็ตาม ประมาณ 60% ของทารกที่มี DDH ไม่มี ปัจจัยที่กล่าวมาข้างต้น ผู้ดูแลจึงควรเฝ้าระวังสัญญาณที่บ่งบอกถึง DDH ในทารก เพื่อที่จะได้รับการรักษาทางการแพทย์แต่เนิ่น ๆ
ผลกระทบของ DDH ในทารกคืออะไร
สำหรับทารกส่วนใหญ่ที่พบ DDH แต่เนิ่น ๆ พัฒนาการของข้อต่อสะโพกสามารถกลับเป็นปกติได้หลังการรักษา อย่างไรก็ตามความล้มเหลวในการวินิจฉัยและการรักษาอย่างทันท่วงทีคู่กับการเสื่อมสภาพของภาวะที่ต่อเนื่องจะส่งผลให้แขนขาที่ได้รับผลกระทบสั้นลง มีความยากลำบากในการเคลื่อนไหว กระดูกสันหลังโค้งงอ การตึงที่หัวเข่าและข้อเท้า และการเสื่อมของข้อต่อสะโพกก่อนเวลาอันควร
จะทราบได้อย่างไรว่าข้อต่อสะโพกของทารกนั้นปกติ
ในฮ่องกง แพทย์จะคัดกรองทารกที่เพิ่งคลอดทั้งหมดเป็นประจำก่อนให้ออกจากโรงพยาบาลเพื่อให้มั่นใจว่าพวกเขามีสุขภาพที่ดี แพทย์ของศูนย์สุขภาพแม่และเด็ก (MCHC) ของกรมอนามัยยังทำการตรวจสอบสะโพกของทารกแรกเกิดเพื่อตรวจจับความผิดปกติในข้อต่อสะโพกเพื่อทำการส่งต่อไปยังผู้เชี่ยวชาญสำหรับการประเมินเพิ่มเติมที่เหมาะสมอีกด้วย
วิธีการ: ขั้นตอนแรกแพทย์จะถอดเสื้อผ้าของทารกและถอดผ้าอ้อมออกเพื่อให้เห็นส่วนท้องและขาส่วนล่างของเขาและให้เขานอนอย่างสงบและสบายบนเก้าอี้นอน แพทย์จะสังเกตการเคลื่อนไหวของขาของเขา ความแตกต่างในความยาวของขา ดูว่าต้นขาสามารถเปิดได้เท่ากันทั้งสองข้างหรือไม่ การพับของผิวหนังที่ไม่เท่ากันที่เห็นได้ชัดของต้นขา และการบิดของฝ่าเท้าหรือที่คอ (ภาวะคอบิด) การตรวจสอบเฉพาะเพื่อเคลื่อนหัวกระดูกต้นขาออกและเข้าในเบ้าจะดำเนินการในทารกที่อายุก่อน 2 เดือน
พยาบาลจะทดสอบข้อต่อสะโพกของทารกอีกครั้งตอนอายุ 2 หรือ 4 เดือน และอีกครั้งระหว่างการสัมภาษณ์ปกติ
เช่นเดียวกับการทดสอบแบบคัดกรองอื่น ๆ การทดสอบข้างต้น อาจไม่ สามารถตรวจจับข้อต่อสะโพกที่เคลื่อนหรือไม่เสถียรในทารกทุกคนได้ ผู้ดูแลควรเฝ้าดูภาวะของทารกเพื่อที่จะสามารถพบ ความผิดปกติของสะโพกได้แต่เนิ่น ๆ
หากผลการทดสอบเป็นปกติ ผู้ปกครองและผู้ดูแลควรตระหนักในเรื่องอะไรอีกบ้าง
DDH อาจเกิดขึ้นหลังคลอด เป็นไปได้ที่มันจะค่อย ๆ พัฒนาขึ้นเมื่อเด็กโตขึ้น ดังนั้น ผู้ปกครองและผู้ดูแลควรให้ความสนใจมากขึ้นกับภาวะของทารกในชีวิตประจำวันของพวกเขา ปรึกษาแพทย์ทันทีหากทารก:
- มีขาที่ยาวไม่เท่ากัน
- มีรอยพับของผิวหนังไม่เท่ากันบนสองด้านของก้นหรือต้นขา
- ไม่สามารถเปิดขาของเขาได้อย่างเต็มที่หรือเปิดขาได้ไม่เท่ากันระหว่างการเปลี่ยนผ้าอ้อม
- ลากขาระหว่างคลาน
- ยืนด้วยท่าทางผิดปกติ เช่น ยกส้นเท้าขึ้นและทรงตัวในด้านหนึ่ง
- เดินด้วยท่าเดินผิดปกติ เช่น เดินกะเผลกหรือเดินด้วยปลายเท้า
สามารถป้องกันการเกิด DDH ได้หรือไม่
แม้สาเหตุส่วนใหญ่ของ DDH ยังคงไม่ชัดเจน งานวิจัยเปิดเผยว่าความดันที่เพิ่มขึ้นบนข้อต่อสะโพก ที่เป็นผลจากการยืดขาด้วยการใช้แรงและการพันที่แน่น จะส่งผลต่อพัฒนาการปกติของข้อต่อ ผู้ปกครองและผู้ดูแลควรทำให้ข้อต่อสะโพกของทารกอยู่ในท่าที่ดีเสมอ หากจำเป็นที่จะต้องพันหรืออุ้มทารกไว้ในตำแหน่งคงที่ ให้ทำให้แน่ใจว่ามีพื้นที่เพียงพอสำหรับทารกที่จะงอหรือเหยียดขาได้อย่างอิสระ
เมื่อใช้แถบผ้าอุ้มทารก:
- อย่ายืดหรือกดขาของเขาเข้าหากันด้วยการใช้แรง
- ทำให้แน่ใจว่ามีพื้นที่เพียงพอ สำหรับสะโพกและเข่าของเขาเพื่อรักษาตำแหน่งการงอตามธรรมชาติและขยับได้อย่างอิสระ
- หากใช้แถบผ้าอุ้มทารก: เลือกแบบที่หนุนต้นขาของทารก (จากก้นถึงต้นขา) เป็นอย่างดีเพื่อที่จะป้องกันขาของเขาไม่ให้ห้อยลงมาเพราะนั่นเป็นการออกแรงกดบนข้อต่อสะโพก
- หากมีการใช้คาร์ซีทเด็กทารก: เลือกประเภทที่มีพื้นที่ว่างเพียงพอสำหรับทารกที่จะเหยียดข้อต่อสะโพกและขาของเขาได้
จะจัดการกับทารกที่สงสัยว่ามีอาการผิดปกติของกระดูกสะโพกได้อย่างไร
หลังการตรวจร่างกายเบื้องต้น แพทย์จะส่งต่อทารกที่สงสัยว่ามี DDH ให้กับผู้เชี่ยวชาญเพื่อทำการทดสอบเพิ่มเติม เช่น การสแกนอัลตราซาวนด์หรือเอ็กซ์เรย์เพื่อยืนยันการวินิจฉัยและให้การรักษาที่เหมาะสม
การรักษา DDH นั้นขึ้นอยู่กับอายุของทารกในขณะที่ทำการวินิจฉัยและในขณะมีความรุนแรงในความผิดปกติของข้อต่อ เป้าหมายของการรักษาคือเพื่อที่จะนำหัวกระดูกต้นขากลับไปยังเบ้าของสะโพกเพื่อที่สะโพกจะสามารถพัฒนาได้เป็นปกติ ยิ่งการวินิจฉัยได้รับการยืนยันเร็วเท่าไหร่ ความมีประสิทธิผลของการรักษายิ่งมากขึ้นเท่านั้น หาก DDH ถูกวินิจฉัยไม่นานจากเวลาคลอด แพทย์จะสามารถนำข้อต่อสะโพกกลับไปยังตำแหน่งปกติได้อย่างง่ายดายด้วยมือ พวกเขาสามารถได้รับการรักษาให้สำเร็จได้ด้วยที่รั้ง - 'อุปกรณ์ประคองข้อสะโพก' อุปกรณ์นี้รักษาให้สะโพกและเข่าอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง (ตำแหน่งขาถ่างจากกันแบบท่าขากบ) - ขางอและเปิดออก เด็กอาจจำเป็นที่จะต้องใส่เฝือกเป็นเวลาหลายเดือนจนกว่าข้อต่อสะโพกจะเสถียรและเบ้าสะโพกจะพัฒนาอย่างปกติ หากการเข้าเฝือกไม่ได้ผล หรือความผิดปกติของข้อต่อค่อนข้างรุนแรง หรือ DDH ได้รับการวินิจฉัยเมื่ออายุ 6 เดือนถึง 2 ปี เด็กอาจต้องได้รับการผ่าตัด
หากท่านมีคำถามใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับข้อต่อสะโพกของทารกของท่านหรือพัฒนาการของแขนขาที่ลดลง โปรดรับคำแนะนำจากบุคลากรทางการแพทย์โดยทันที